Stephen Hawking 1942 yılında İngiltere’de doğdu. Okul dönemlerinde sağlıklı ve hareketli bir öğrenciydi. Oxford Üniversitesi’nin Fizik Bölümünü birincilikle bitirdi. Maalesef 21 yaşındayken ALS Motor Nöron hastalığına yakalandı. Omurilik ve beynindeki şuurlu kas hareketlerini düzenleyen sinir hücreleri harap olmuştu. Konuşma bozukluğu ve yutma güçlüğü çekiyordu.
Zaman içinde elleri de tutmaz oldu.
Genç yaştaki Hawking’in vücudu, beyni dışında resmen çökmüştü. Öyle ki doktorları en fazla iki yıl daha yaşayabileceğini öngörüyorlardı. Sadece fiziksel olarak değil aynı zamanda da ruhsal olarak da perişan durumda olan genç Hawking, sürekli klasik müzik dinleyip bilim kurgu romanları okumaya başladı. Neyse ki ailesinin ve hocası Scima’nın yoğun ilgisi ve sevgisi sayesinde hayata tekrar bağlandı ve doktorların öngörüleri yanlış çıktı.
Yaşamasına yaşıyordu ama o, artık ömür boyu tekerlekli sandalyeye mahkûm konuşamayan biriydi. Çevresindekilerle ancak bilgisayar yardımı ile iletişim kurabiliyordu. Sağlığının bozuk olması âşık olup evlenmesini engelleyemedi. Eşinin yardımıyla önce yüksek lisans, sonra da doktora yaptı ve profesör oldu. 1978 yılında teorik fiziğin en prestijli ödülü sayılan Albert Einstein ödülünü aldı. Sonraki yıllarda da kendisine dünyanın dört bir tarafından çok sayıda ödül verildi.
Hastalığına rağmen üretkenliğinden bir şey kaybetmemiş olan Hawking’in oldukça renkli bir kişisel yaşantısı var. Örneğin altmışıncı yaş gününü bir sıcak hava balonunun içinde kutladı. Altmış beşinci yaş gününden hemen sonra yerçekimsiz ortam yaratmak için özel tasarlanmış bir Boeing-727 uçuşuna katıldı. Neden böylesi maceralara katıldığı sorusunu “İnsanlara, ruhları engelli olmadıkça fiziksel engellerin onları durduramayacağını göstermek istiyorum.” diye cevaplıyor.
Einstein’dan bu yana dünyaya gelen en parlak teorik fizikçi olarak kabul edilen Stephen Hawking, acı çekerek zirveye çıkanlara en büyük örneklerden.